Dedesinin ekmeklerine hayır diyemeyen bıdık :)

Geçen Çarşamba anneannemiz sarma yapmış tabi bizsiz de boğazından geçmemiş. Canım annem benim. 4 seneyi geride bıraktım ama hala yaprak sarması yapmayan biri olarak ( yuhalamayın napiim çok tembelim) saldırdık resmen anneanne sarmalarına :) Hava yağmurlu , anneme "yollama babamı " desem de dinlemedi, "sanki yürüyerek mi gelecek" cevabını verdi üstelik. Babacığım da o nefis pidelerinden getirmiş yanında. Eşim güya yemek yemeyecekti ama pidelerin hatırına o bile sofraya oturdu.

Ben çok küçükkene evimiz babamın fırının yanındaymış. Annem de işlerini yapabilmek için şöyle bir çözüm bulmuş. Bir sandığın içine minder koyup , içine de beni oturturmuş. Vee doğru fırına yollarmış babamın yanına. Babam o zamanlar somun fırınında çalışıyormuş. Elime verirmiş bir somun ben içini didikleye didikleye yer, uyuyakalırmışım. Ekmek dağıtmaya giden işçiler de asla boş gelmezlermiş. İlla benim için bişeyler getirirlermiş. Demem o ki bu kilolarımı taaa o yıllara borçluyum.

Kızım da benim gibi ekmekçi. İşte ispatı:)