Mayıs - 3 Yıl Sonu Gösterisi

Mayıs bitti ama Mayıs ayının icatları bitmedi.

Ela Hanımın yıl sonu gösterisi var daha kayıtlara geçmesi gereken. Çok fazla ek derse katılmıyor Ela kreşte. Sadece zumba kursuna gidiyor. Dolayısıyla yıl sonu gösterisinde toplu koro ve zumba gösterisinden başka bir sunuma katılmayacak.

Ramazandan dolayı bütün okullar gösterilerini yetiştirme yarışındaydı ve hepsi hafta arasındaydı. Dolayısıyla tüm bu etkinlikler hep birer saat erken çıkmamı gerektirdi.

Ece'nin ilk gösterisini hatırlıyorum da, salya sümük izlemiştim. Şimdi artık sadece gözlerim doluyor :)
Ben cep telefonuyla yapışık yaşayan biri olamadım. Bir ara videoya çekmeye çalışırken kızımı izlemeyi kaçırdığımı farkettim. Hemen kapattım telefonu ve gösterinin tadını çıkarmaya başladım. Müziğe eşlik ettim, güldüm onların komik hallerine, alkışladım. Dolayısıyla çok fazla fotoğraf ve video çekemedim.

Mayıs ayı yıl sonu gösterisiyle son bulmadı. Ayın 26 sında Uras'ın doğumgününü kutladık.

Daha sonra 28 inde Ece'nin okulda Midas'ın Eşek Kulakları adlı tiyatro gösterisi vardı.  15 dk olsa da güzel bir gösteriydi. Eskişehir turunda, Beypazarı'na giderken geçmiştik Gordion antik şehrinden. Midas'ın tümülüsünün yanından. Ece bu tiyatro oyunundan dolayı tüm efsaneyi biliyordu. Seviyorum çocukların böyle sanatsal etkinliklere katılmasını, sunmasını. Özgüvenleri gelişiyor bana göre. Hatta bazen patlıyor.

Şimdi Haziran ayının etkinliklerinde, karne ve doğumgünleri var. Bir de şu temizlik listesini kafamdan çıkardım mı benden iyisi yok.

Telefonumdaki not listeleri; haftasonu yapılacaklar, marketten alınacaklar, gidilecek yerler, doğumgünü menüleri diye uzayıp gidiyor.

Herkese iyi hafta sonları.
Sağlıcakla kalın.

Bizim evin kuğusu

Cumartesi koştura koştura gittim gösteriye. Yine kızımı ben hazırlayamadım.Şimdiye kadar ki katıldığı hiç bir gösteriye ben hazırlayamadım kızımı :( Normal saatte çıkmak için bile izin almak zorunda kaldım. Demiştim ya, artık Cumartesi yarım gün çalışma kavramı kalmadı bizde.

Kreşe çok kızmıştım beni yeterince bilgilendirmeyip, enayi yerine koydukları için. Ama kızımı böyle görünce ne sinir kaldı , ne de düştüğüm para tuzağı. İyi ki katıldı dedim. Bakıp bakıp şükrettim.

Kostümünü eve getirdiği gün bakıp bakıp: " harika ya, bayıldım" deyip durdu :D

Ama gerçekten de harikaydı, biz de bayıldık.

İşte bizim "Beyaz Kuğu" muz. Umudumuz, mutluluğumuz, huzurumuz, yavrumuz.

Umut, mutluluk, huzur dolu haftalar dilerim.

Ben Salağım

Hem de en süzmesinden. Hep aynı tuzağa düşüyorum. Sebep mi? Tabi ki kreş.

Nilimin söylediği bir söz var çok yerinde olan. " Eskiden anneler çalışıyor diye çocuklar kreşe giderdi, şimdi çocuklar kreşe gitsin diye anneler çalışıyor."
Size yemin ederim ki, bu cümledeki her şey beni anlatıyor. Ben şu anda kızımı kreşten alamadığım için çalışıyorum desem.
Çünkü yıl otasındayız ve artık okul öncesi dönemdeyiz. Bundan önce gittiği  iki sene için pişmanım ama artık geri dönüşümüz yok. Evde artık ona yetemem. Ayrıca Ece eve çabuk adapte olan bir çocuk. Ona "kışın okullar açılır, yazın tatile girer" fikrini aşılamam lazım.

Kızımın kreşine ödediğim para benim maaşımın yarısından fazla. Varın siz düşünün gerisini.
Eylül ayında kreşe başladığımızdan beri ben net kreş parası ödeyip çıkmış değilimdir kreşten.
İlk ay eğitim setleri, kırtasiye masrafı.
Kızım baleye gitmek istediği için her ay bale ücreti.
İkinci ay bale kıyafetinin ücreti.
Üçüncü ay kreş eşofmanının ücreti.
Bunu tiyatrosu, sineması, zartı zurtu...
Bu ay gösteri vardı Adana'da. Mickey'in Müzik Festivali. Kağıt geldi , türkçesi 85 tl. İyi peki , işyerine yalan söyledik izin aldık. Sonradan öğrendik ki, o veli ücretiymiş, çocuklar için de ayrıca 75 tl ödeyecekmişiz. Şemsiye özlü sözünü bilirsiniz heralde. 160 tl bayıldık. Gittik gezdik eğlendik geldik.

Bir kaç hafta önce bir öğretmen aradı. "Ocak sonu ya da Şubat başında bir Cumartesi günü avm de bale gösterimiz var gelebilir misiniz?" diye sordu. "Saati uyarsa seve seve" dedim.
Dün bir kağıt geldi, şu tarihte yapılacak gösteri için kostüm siparişi verilmiştir, türkçesi 75 tl. Hoppalaaa.
Ben de şalterler attı. Dün akşamdan beri kuduruyorum.
Sabah müdiremiz "nasılsınız?" diye sorunca atladım, " sinirli."
Ya dedim bu ücretler neden baştan konuşulmuyor?Eksik bilgi aktarılıyor dedim.Kabul ettikten sonra da geri adım atılamıyor. Tahmin etmeliymişim bu gösterinin bir maliyeti olacağını.Lan biz gerizekalı mıyız?Müneccim miyiz? Çocuğunu her kreşe yollayan zengin olmak zorunda mı? İki senedir başka kreşe gittik , hiç yarıyıl gösterimiz olmadı, o yüzden tahmin edemedim dedim. 

Yalnız bir eşeklik ettim, Ece'nin önünde konuştum..  Ama cidden çok sinirlenmiştim. Resmen para tuzağı. Ve ben her seferinde salak gibi bu tuzağın içinde buluyorum kendimi.
Bu sene yıl sonu gösterisinden sonra veda edeceğim iş hayatına. Dediğim gibi sırf kreş için çalışıyorum şu anda. Allah sonumuzu hayır etsin.

Neyse dün akşam kaçırdığım Kuzey'imi izleyeyim de kendime geleyim biraz.

Satranç taşlarını doğru dizdiği için madalya almış kızım. Benim gözlerim doldu, gururum taştı falan derken, öğrendim ki; sınıftaki herkese takılmış :D

Karşınızdaaa "Kırmızı Başlıklı Kız" :D

İtiraf ediyorum sizin şimdiye kadar bildiğiniz, kitaplarda gördüğünüz Kırmızı Başlıklı Kız'la uzaktan yakından alakası yok. Bu kız, başka Kırmızı Başlıklı Kız.

Saçlar lüle lüle yapılacakmış, bize yollanan kağıtta öyle yazıyordu. Kızımın saçı Allah vergisi lüleli :) Diğer tüm kızlar kuaföre götürülüp saçlarına maşa yaptırılmıştı. Fırsattan istifade veliler de kendileri gösteri yapacakmış gibi pek süslüydü. Ben ise koşturmaktan dolayı, değil süslenmeyi , yetişmeyi düşünüyordum sadece.

Anneannemiz gelemedi bu sene ama dedemiz, babaannemiz, Nuno ve Haco halamız, Emo dayımız ve Nida yengemiz geldiler. Babamız da yetişemedi maalesef. Ben ilk başta biraz duygusallaştım ama sonrasında hiç ağlamamayı başardım. Hayret! Kendime şaştım. Sulugözlülüğümü bilmeyen kalmadı sanırım :)

Uyarı da vardı bize yolladıkları kağıtta. Lütfen fotoğraf ve kamera çekimi yapmayın, profesyönel şekilde çekim yapılacaktır zaten. Türkçesi 10 TL. Hakikaten kimse sahnenin önüne fırlayıp fotoğraf çekmeyince ( herkes uyarıya sadık kalmıştı hayret) ben de oturduğum yerden bir kaç kare aldım ama karanlık çıktı maalesef. Sabahtan kreşin facebook sayfasına da baktım , belki onlar eklemiştir diye (oradan çalar eklerim diye) düşünmüştüm , o da olmadı maalesef. 

Danslarını " Sana Kırmızı Çok Yakışıyor" şarkısı eşliğinde yaptılar. Habire bize bakıp el salladı. Sahneden bile Haco halasını sorup durdu. Yaşlarına göre performansları süperdi. Çocuklara bunları öğreten öğretmenlerinin de sabrı, başarısı takdire şayan doğrusu.

  Ona yılsonu hediyesi olarak Migros'ta yapılan %40 indirim sonucunda üç tane harika masal kitapları aldım. Yine kendime alacağım kitaplardan feragat ettim. Benim payıma Debbie Macomber ' ın Küçük Mucizeler Dükkanı düştü. Oysa diğer iki kitabını almayı da çok istemiştim. Ama kızımın hediyesini gördüğünde gözlerinde meydana gelen ışıltıyı görmek herşeye değerdi. Kızım kitaplarla aşk yaşıyor resmen. Hediyeleri için bana çok teşekkür etti. Ben de bugünü bize yaşattığı için ona.

Sonra da ona söz verdiğim gibi hep birlikte yemek yedik. Pizza ve patatesi haketmişti.

Pazar günü temizlikti, açık hava gezmesiydi, akşamında yemek daveti ve sonrasında iki ağrı kesici ile sonlandırılabilen başağrısı ile birlikte haftasonunu tamamlamıştık.

Herkese iyi haftalar.

Yıl Sonu Gösterimiz

Muhteşemdi.
Hepsi harikaydı.
Kızım beni şaşırttı ve hiç ağlamadı.
Gözleri hep bizi aradı, ne zaman ki farketti , el salladı, öpücük yolladı.
Onunla gurur duyuyorum.
Rabbime bana bu duyguları yaşattığı için şükrediyorum ve daha nice güzel günlerini, mezuniyetlerini göstermesi için dua ediyorum.

Melekler tüm kuzularımızı korusun.