Şu challenge başladığından beri ne yazsam diye düşünme derdinden kurtuldum. Ama hep çelınc hep çelınc nereye kadar di mi?
Bloğumu takip edenler eşimin balık tutkusunu bilirler. Babamız uyku özürlüdür ve sabahları çok erken uyanır.Ben de tam tersi bayılırım yatakta keyif yapmaya. Sabah kahvesini içtikten sonra soluğu sahilde, deniz kenarında alır. Eskiden yani zenginken :) botu vardı. Hemen hemen her hafta kardeşimle ava çıkarlardı. Şimdi artık kıyı balıkçılığı yapıyor garibim. Ama maşallah ganimet baya iyi. Balık tutunca değmeyin keyfine.Bir ara baya büyük bir balık tutmuştu ve o heyecanla gelip beni uykudan uyandırmıştı. Yatak odasına kadar getirdiği balığı bana göstermişti. Bazen bir bazen iki balık tutuyor iki saat kadar bir sürede. Biz de biriktirip kendimize balık keyfi yapıyoruz. Ben levreği severim. Çocuklara da kolay yedirebiliyorum. Şansıma da son tuttukları hep levrek.
Bloğumda kocamın şaheserlerine yer vermezsem olmazdı. Seni seviyoruz Sedo baba. Emeğine sağlık. Allah oltana zeval vermesin.
Bu hafta sonu bu balıklar süsleyecek soframızı. Buyrun beraber yiyelim.