ELİF ECE'NİN HAYATIMIZA KATILIŞ ÖYKÜSÜ

20 Kasım 2008 çantam hazır, evim temizlenmiş , artık minik prensesimizi bekliyoruz. Akşamdan sonra korkumdan hiç bişey yemedim. Saat 22:00 den sonra su bile içmedim. Ama nasıl susadım nasıl susadım anlatamam. Sabahı zor ettik , zaten 2 saat uyumadık heralde. 21.11.2008 Kardeşimin gelip bizi almasını bekliyoruz. Hava kapalı ve yağmur yağıyor. Giderken annemi de aldık ve doğru hastanenin yolunu tuttuk. Saat 07:00 de oradaydık.Doğumhanenin zilini çaldık. Doktorumun adını  ve epidural doğum yapacağımı söyledim. Beni direkt içeri aldılar. Ne olduğunu bile anlamadım. Sadece el salladığımı hatırlıyorum anneme, aşkıma ve kardeşime. İçerde damar yoluydu kan alımıydı evrak imzalamaydı derken 1 saate yakın geçti. Ama bende ne korku, ne heyecan, ne telaş hiç bişey yok. Sadece susamışım. Doktoruma su içip içemeyeceğimi sordum , dudaklarını ıslat dedi sadece. İşkence gibi .. kabul etmedim. 08:00 gibi eşofmanlarımı çıkardım hastane kıyafetini giydim ve doğumhaneye alındım. İçerisi buz gibi. Çoraplarım ayağımda kalsın bari dedim. Doktor çıktıktan sonra bir süre aynaya bakma çünkü çok şişmiş olacaksın dedi aldığım serumlardan dolayı. Gerçekten 10 şişeye yakın serum verdiler. Anestezi uzmanı geldi epidural iğnesini yapacağını söyledi. Sırtımı batikonladı iğneyi yaptı ama hiç bişey hissetmedim. Sonra sonda denilen o iğrenç şey takıldı ıyyyy…  Önüme örtü çekildi. Karnım sallandı ve saat tam 09:00 da kızım bana yukardan el salladı. “hey maşallah okula yazdırın bunu hemen” dediğini duydum doktorun. Gözümden bir damla yaş geldi. Doktora kızımla beraber dışarı çıkmak istediğimi söyledim. Hemen kilosunu sorduğumu hatırlıyorum . Çünkü doktorum bana bebeğin kilolu normal doğum yapamazsın demişti. 4,200 gr doğmuştu minik prensesim.  Dikişlerim 20 dk kadar sürdü. Beni çıkarırlarken kızımı sordum ama maalesef yukarı gönderilmişti. Hem de tesadüfen ordan geçen babam almıştı kuzumu. Çünkü bütün ailemi odama yollamışlardı. Bu sebepten midir bilmem ama dedesinin yeri çok ayrıdır kuzumda. Kuzumun da dedesinde. J Dışarı çıktığımda eşimi gördüğümde gözyaşlarına boğuldum. Ona kızımızı görüp görmediğini sordum. O da ağlamaya başladı.

İşte böyle kavuştuk hayatımızın anlamına.

Hayatımıza Hoşgeldin Mucizem