Çocukluk Depresyonu

Bugün kreşimizde Dr. Suat Yiğit ve Uzm. Psk. Pınar Burnukara’nın da katıldığı , çocuklarımız konusunda daha fazla farkındalık kazanabilmek amacıyla düzenlenen tartışmanın konusu : Çocukluk Depresyonu.

Çocuklar 7 yaşına kadar dil gelişimlerini tamamlamadığından ( yani kelimelerle ifadede yetersiz kalacaklarından) içinde bulundukları ruh halini hareketlerle yansıtırlar.
Bu zaman zaman biz de yaparız aslında. Offf bugün kolumu kaldıracak halim yok. Yaa aslında X iyidir hoştur ama şimdi onu görmeye tahammülüm yok… vs

Çocuklar kendilerini ifade edemediğinden, olumsuz davranışlara yönelirler. Başlarını vurma, saç kaş yolma, yeme içmeyi reddetme, altına kaçırma.. bunların hepsi anneye tepkinin ve intikam almanın göstergesi.

Doktorumuzun bütün tartışma sırasında bize tek vasiyeti: DİNLEYİN.

Çocuklarınızı dinleyin. Onları susturmayın. Hayali cümleler kurmasına izin verin. Belki üç dakikanızı alacaktır ama bu çocuğunuzun aksi bir davranış sergilemesini engelleyecektir.

Çocuğunuzla 5 DİLDE KONUŞUN.

Ona cevabı EVET/HAYIR olan sorular sormayın. Bu kısa cevaplardan birini verecek ve işin içinden sıyrılacaktır. Eğer onunla muhabbet etmek istiyorsanız; ses tınınızı ayarlayın (konuşmak şarkıdır) , güzel kokun, ona temas edin, yanına oturun, gözleriyle temas kurun.

Kavgalı gürültülü bir günün ardından, ne kadar sinirli olursanız olun çocuğunuz uyurken yanına gidin, en masum göründükleri o anda eğilip kulağına bir şeyler söyleyin. İlla ki hissedecektir, duyacaktır, mırıldanır, pozisyon değiştirir.

Özgüven sahibi bir çocuk yetiştirmek istiyorsanız LÜTFEN DERS YÜZÜNDEN ÇOCUĞUNUZLA TARTIŞMAYIN. Siz onlara iyi bir eğitim vermek istiyorsunuz, ilk/orta/lise/ünv mezuniyetlerini düşünüp, iş bulur mu acaba kaygısıyla bundan 15 yıl sonrasını düşünüp tedirgin olup çocuğunuzla ders yüzünden kavga etmeyin. (İntiharların çoğu ergenlik dönemlerinde görülürmüş)

Depresyon anne karnında başlayabileceği için babaların görevi hamile eşlerine kebap yedirmek yerine, onları bol bol güldürmek olmalıdır.

Sonuç itibariyle ;

Annelik içgüdülerinize güvenin. Siz bebeğiniz konuşmadan onun dilinden anlayan kişilersiniz.

Dinleyin.
5 duyunuzla konuşun.

(Aklımda sadece bu kadarı kaldı. Çoğu biz annelerin bildiği hatta yaptığı ya da yapmaya dikkat ettiği özen gösterdiği davranışlar. Hatırlatmak amacıyla sizlerle de paylaşmak istedim.)