PC tamirdeyken ben,

.. tam tamına yedi adet kitap okudum. Yaklaşık bir ay kadar bilgisayarsız kaldım. Yani açıkçası bir bakıma iyi oldu bilgisayarın arızalanması. Çünkü nicedir elime kitap alamıyordum. Okuma moduna giremiyordum. Dolayısıyla bu sayede silkelendim.

İlk önce herkesin aylar, hatta yıllar önce okuduğu   kitabını okudum. Okudum, ama nedendir bilmiyorum, okuduğum ama buraya yazmadığım Aşkın Gözyaşları kitabındaki tadı alamadım.Bu kitap için ne yorum yapacağımı bilemedim. Yani okunabilir de, okunmayabilir de. Kötü değil dili çok akıcı. 
Açıkçası Aşkın Gözyaşları daha duygu yüklü bir kitaptı bana göre. Yani Şems ile Mevlana arasındaki bağı daha güzel anlatmıştı. Orda Şemsin ölümüne ağlamıştım mesela. ( Ben sulugözüm bilmeyen kalmadı)

İkinci okuduğum kitap  . Zülfü Livaneli'nin okuduğum ilk kitabı.Çok etkilendim. 

"Serenad, 60 yıldır süren bir aşkı ele alırken, ister herkesin bildiği Yahudi Soykırımı olsun isterse çok az kimsenin bildiği Mavi Alay, bütün siyasi sorunlarda asıl harcananın, gürültüye gidenin hep insan olduğu gerçeğini de göz önüne seriyor." Struma faciası beni çok etkiledi.( tahmin edeceğiniz üzere yine döküldü gözyaşlarım) Kitabı elimden bırakamadım. Günlerce gemideki insanları düşündüm. Tarih maalesef yine kanla yazılmıştı. Hemde saçma sapan çıkarlar uğruna.      Üçüncü olarak    kitabını okudum. "Bir adam, posta kutusuna bırakılmış imzasız bir mektup alır. Mektupta şöyle yazmaktadır: “Aklından herhangi bir sayı tut – 1 ila 1000 arasında herhangi bir sayı.” Adam öylesine 658 sayısını tutar. Not şöyle devam etmektedir: “Sırlarını nasıl bildiğimi göreceksin… küçük zarfı aç.” “Aldıklarını geri vereceksin Vermiş olduklarını aldığın zaman. Biliyorum ne düşündüğünü, Ne zaman uyuduğunu, Nereye gittiğini, Nereye gideceğini. Seninle bir randevumuz var, Bay 658.” Kitaba çok önceden başlayıp bir iki bölümden sonra çekmeceye bırakmıştım. Sonra tekrardan başlayıp, elimden bırakamadım. Tek kusuru sonu biraz zayıf olmuş. aklımda birkaç soru kalmadı değil. Ama harika bir polisiye.

Ve bugünün son kitabı ;

(Osmanlı Dağılırken Batılı Güçlerin Kozlarını Paylaştığı Ortadoğu'da, Yahudi, Filistinli, Iraklı ve Mısırlı Dört Ailenin Öyküsü)

Vasat bir kitap. Sayfaları atlaya atlaya okudum. Çok fazla tarih var, isim var. Ama yaşanılanlar içler acısı. Bana göre kitabın sonu yok. Çünkü içinde anlatılanlar hala devam ediyor. Ülkeler arası siyaset, paylaşamama, çıkarcı anlaşmalar, ölen insanlar,kanla sulanan topraklar...

Serenad kitabında yahudilere yapılanları okuyunca onlar için çok üzülmüştüm. Ama bu kitapta yahudilerin araplara yaptıklarını okuyunca nefret ettim. Büyük ülkelerin maşaları. İngilizler, Fransızlar, sömürgeler..

Tavsiye eder miyim ? Hayır. 


İyi bir eleştirmen olduğum söylenemez. Dört kitap hakkında yaptığım kritik ancak bir post oluşturdu :)  Kitapların devamı önümüzdeki hafta.

Herkese iyi haftasonları.