Düğünümüz var

Babamızın üçüz olduğunu bilmeyen kalmadı heralde. İşte o üçüzlerin sonuncusu, tekne kazıntısı halamız evleniyor. İyilik meleği ama Said'in bir numaralı düşmanı, ayağı yanık hamamböcüğü gibi gezen, alışverişlere doyamayan, çerezin hep badem fındığını seçen, keyfine düşkün, uykuyu seven, arada bir espiri yapabilen Nunomuz o bizim.

Çocukların Nuno halası. Çocukla çocuk olan, onları hediyelere boğan, süprizler yapan biricik Nuno halaları. Sonunda kaptırdı gönlünü beyaz atlı prensine. Babaannemiz dedemiz şimdiden düşünüyorlar, o gidince biz napacaz diye. Hepimizden çok emeği var Nuran'ın onlar üstünde. Yoldaşları, canları. Evlenme diyoruz ama dinleyen kim :D

İşte kayınvalidemin benim için yaptığı, bizim Said amca için yaptığımız o bereket keselerinden Nuno hala için yapmanın zamanı geldi çattı.

Normalde tek başıma yapacaktım, Ece uyudu sanmıştım ama bir baktım beş dk sonra yanımda bitti, uyuyamıyormuş. Hazırlığımı görünce gözleri sevinçten parladı. İyi ki uyanmış, ikimiz iki saatte bitirdik keselerimizi. Hem onun için de etkinlik oldu. Ela hn artık izin vermiyor başbaşa bişeyler yapmamıza.

Keselere para , pirinç, buğday, şeker koyup tüllere sardık, rafya ile bağladık. Minik minik güzel keselerimiz oldu. İnşallah kafalarını yarmayız. Şekerlerin de bazıları bayat aramızda kalsın :) İnşallah açıp yiyen olmaz. Yoksa mazallah.

Bu keseler bereket getirsin sizlere. Mutluluklar sizin olsun. Çok bekledin bunu hakettin.

Daha düğün için hiç bir hazırlık yapmadım. Ben kaçanzi.

Çav.