Kara gözlümün doğum günü

İlk defa bu sene ben kızıma onu mutlu edecek şekilde bir parti hazırladım. Çünkü şimdiye kadar hep aile arasında kutlanırdı (çocuksuz) ve kreşte arkadaşlarıyla (bizsiz).

Bu sefer artık okullu olduğumuz için okula pasta göndermek gibi bir programımız yoktu. Ve benim de bir şey yapmak için ne mecalim ne de planım vardı. Ta ki beni gaza getiren arkadaşım Elif'in oğlunun partisi için yaptıklarını görene kadar.

Önce konsept belirledik. Disney Prensesleri. Pastamızın siparişini verdik. Harbiden zormuş konsept partisi. O kadar çok zımbırtısı var ki!

Sınıftan beş kız arkadaşını davet ettik.  İnternetten kızlar için ufak tefek şeyler getirttim. Küçük hediye paketleri hazırladım. Partimize katıldıkları için teşekkür babında. İçlerine prenses rozeti, Kaynana dili, balon ve prenses yüzükleri ekledim. 

Yeni ayakkabısını bir hafta evde giydi, açılsın diye. Başardı da :)

Hazırlıklarımın çoğunu işyerinde yaptım. Hatta iş arkadaşlarımı bile seferber ettim. Kartondan kalpler kestim. Onları ipe dizdim, sabitledim. Çiçekler yaptım. Duvara astım. Kaç kere düştüklerini ben bile saymadım. İlallah geldi onları yapıştırmaktan. Afiş için çok uğraşmadım. Basite kaçtım. Çerçeve çok vaktimi aldı. Mukavva ile yapmakla büyük hata ettim. İki kat yapmama rağmen sallanıyordu. Sonra oluklu kartonla sertleştirmeye çalıştım. Kaplarken çok pürüz çıktı ortaya. Onları kamufle etmeye çalıştım falan derken, aşağıdaki çerçeve çıktı ortaya.

Parti günü geldi çattı.Ece gözünü açar açmaz "bugün hayatımın en mutlu günü" dedi. Sabahtan müzik açtım. İşyerinden izin almıştım. Ev bomba atılmış gibiydi. Masanın yerini değiştirdim. Belediye temizliği yapmaya çalıştım. 

İkramlar için yardım istedim.

Unlu börek (ben)

Tuzlu pasta (annem)

Biberli ekmek (annem)

Poğaça (annem)

Pudingli revani ( Nuno)

Tahinli çıtır (Nuno)

Truff ( Haco)

Çikolatalı marshmellow (ben)

Patates salatası (annem)

Patlamış mısır

Cankurtaranım annem geldi erkenden. Hülya ablamız erken gitti.( aslında ayrı bir post konusu) Neyse ki Nuno halamız geldi de Ela ile ilgilendi. Saat 14:00 demiştik herkese. Saat 13:30 ama biz hala tam anlamıyla hazır değiliz. Misafirler yavaştan gelmeye başladılar.

Önce biraz müzik, dans, fotoğraf falan derken; kızlar pasta için çok sabırsızlanıyordu. Onlar pasta yerken hediyelerini verdim çok mutlu oldular. Yüzüklere bayıldılar. Ama kaynana dilleri ilk saat içinde tükürükten allahın rahmetine kavuşmuştu. Bir daha patlamış mısır yapmak mı? Tövbeler tövbesi.

Günün sonunda ayaklarıma basamıyordum. Ağrı kesici almadan yatamadım. Ama olsun, kızım bana teşekkür etti ya herşey için, uçup gitti tüm yorgunluk. O mutlu oldu ya, partisinin bitmesini hiç istemedi ya, o yeter bana. Şimdiden geri saymaya başladı, bir dahaki doğumgününe kaç gün kaldı diye :)

Elif Ece - Yeşim - Hanzade - Suzan - Bengisu

Babaanne - Nuno - Ela

Said amca- Canan yenge - Ozan

Bütün kızlar

Emrah dayı-Nida yenge-Alin Nur 

Rahşan hn - Ilgın

Nuno hala

Haco hala - Tamer enişte

Mahmut dede

Hikmet dede

Ve gördüğünüz gibi ne benim ne eşimin bir fotoğrafı bile yok. Bir tek buna üzüldüm. Bir aile fotosu çekilemedik.  El ayak çekilince ancak kendime bir servis tabağı yapabildim, yorgunluk çayı içtim.

Nice güzel yaşların olsun Meleğim. İyi ki doğmuşsun, iyi ki benim kızımsın.
Seni çok seviyoruz.