Bir DIY yapmışım ki, parmaklarınızı yersiniz :P

Efenim öncelikle özürlerimi bildirir, herkese selamlar ederim. Çünkü ben yine tıkandım. Aklıma yazacak hiç bişey gelmeyince, ne bloğuma ne de başka bloglara girdim. Şu blog alemi de öyle nankör ki, sen yüzüne bakmayınca daha da bir soğutuyor kendinden.

Bir kitap bitirdim, onu yazayım dedim ama kitap o kadar puf puftu ki, yazacak bişey bulamadım. Bir çoğunuz okumuşsunuzdur "Küçük Mucizeler Dükkanı". Kitap bana Umutsuz Ev Kadınları'nı izliyormuşum havası verdi. Ama dizide bile daha çok atraksiyon var. Kitapta heyecan namına hiç bişey yok. Öyle ki kitabın sonunda sanki sihirli bir değnek değmişçesine, anlatılan dört hayat da mutlu sona ulaşıyor. Kitap kötü mü? Hayır. Tavsiye eder miyim? Zaman geçirmek için evet.

Haftasonumuz baya sağanak, yağmurluydu. Hala devam ediyor, öyle ki sabah çakan şimşekte kızımla yerimizden zıpladık. Eşim uyanmıştı ve balkondaydı, yıldırımın düştüğünü gördüm dedi. Bu arada anlayacağınız üzere biz kızımla beraber yatıyoruz. Ne yapsam ne etsem, onu odasına alıştıramadım.Babamız da Ece varken bizim odada uyumayı beceremiyor. Gerçi haklı çünkü Ece çok ama çok hareketli. Anlayacağınız ben bu durumdan çok muzdaribim. Kızım beni hiç yormamıştır ama bu uyku meselesi aldı başını gidiyor :(

Gelelim başlığa. Yapımı benim gibi tembel kadının elinde bir ayı geçse de, sonunda bitti. Sanmayın ki uzay mekiği yaptım, ama gören herkes çok beğendi. En çok da kızım :)

Bu bir etek. İki yıl önce görümcem kızına almış ama giydirmeyi hiç başaramamış. Versem giydirir misin dedi. Tabi ki dedim ama etek büyük. Yani Ece ilkokula gidince anca giyer. Ama kumaşı çok güzel, incecik şile bezi. İki senedir duruyor bir köşede. Ne yapmalı ne etmeli, bu eteği değerlendirmeli diyordum kendi kendime. En sonunda en basit yolu seçerek, onu elbiseye çevirmeye karar verdim. Ne zor bir karar değil mi? Hemen vakit kaybetmeden iki merserize yumak aldım. Şimdi sıra nasıl motifler öreceğime karar vermeye geldi. Neti allak bullak ettim ve sonunda yine bu en basit motiflere karar verdim. Hanım dilendi bey beğendi sanırım adı. 
Basit karara basit model :) İşte ben buyum napim? Alengirli işlere gelemem, sıkılırım. Görüldüğü üzere bitirmemdeki en büyük sebep, örgümü cumartesi ofise getirmemdir. Patron yoktu ve bu benim için süper bir fırsattı. Yoksa daha Allah bilir ne kadar sürünürdü elimde bu elbise.

En sonunda (keşke başlama tarihini not alsaydım) Cumartesi günü bitirip, DIY ımı tamamladım. Kendim yaptım, hem vallahi hem billahi. Tatatataaaam :D

 Cumartesi öğleden sonra kayınvalidemlere gittik. Oraya bile götürdüm örgümü.

 Ve işte bitmiş hali.

Herkese en güzel haftalar.