Ne haftasonuydu be!

Cuma akşamından başlayayım anlatmaya. TRT 1 de bir dizi var "Böyle Bitmesin". Takipçisi değilim ama arada denk gelirse izlerim. Bu hafta unuttuğumuz bir şeyi ölümü konu almışlar.
-Ben seni ararım.
-Siz gidin ben hemen peşinizden gelirim.
-Haftaya görüşürüz.
..................... Hep unuttuğumuz bişey var. Ölüm.

Tabi ben bunu salya sümük izliyorum. Sedo kapat şu kanalı deyip durdu.

C.tesi sabah 06:30 da çaldı telefon. Öyle ki yatak odasında paralel olmasına rağmen, salondaki telsize koştum. Sedo arıyordu, "arabayı çarptım" dedi. "Sen iyi misin, sende bişey var mı ?" dedim. Yok merak etme dedi. Sigortacıyı falan aradım. Garip ama dünkü dizinin üstüne böyle bir olay yaşamam beni silkeledi. Çünkü şu bir-iki haftadır üzerimize ölü toprağı serilmiş gibi halsiz, tatsız, karamsar bir haldeydik. Elimiz kolumuz kalkmıyor. Zerre üzülmedim. Sedo çok etkilendi bu durumda bile  tek düşündüğü araba sanayideyken Ece'yi kreşe nasıl götüreceğim?
Bundan sonra arabanı bana vermezsin dedi. Bu ikinci kazam dedi. Sen 4 yıldır kullanıyorsun maşallahın var dedi. Benden iyi sürücüsün diye itiraf etti.

Hep dua edermiş böyle şeyler olacaksa ona olsun diye. Manyak !

Belki bu vesileyle arabayı da yenileriz. Arabayı da dedim çünkü artık ilallah dedirten çamaşır makinesini ve su damlatan ütümüzü de yeniledik cumartesi. Battı balık yan gider dedik. Dalga konusu olduk, çünkü;

Tarih 4 Mayıs, üçüzlerin doğumgünü.

Yukarıdaki foto bir Alman gazetesinden. Sağdaki boynu bükük Sedo. Bu kaza doğumgününe damgasını vurdu.
Günün anlam ve önemine uygun değil ama herkes çamaşır makinesini yenileyecek başka gün yokmu dedi, makineyi de Sedo'ya ithaf ettiler :D

Akşam  toplandık maaile, kayınvalidem döktürmüştü yine.

Çok yorulduk eve gelir gelmez sızdık.

Pazar günü elektrik kesintisine uyandık. Balkonda bir kahvaltıdan sonra, daldım dolaplara. Ece'nin yazlıklar çıktı meydana, kocanın yazlıklar çıktı meydana, ama benim dolaba girmeye cesaretim yetmedi. Pilim bitmişti zaten. Sevmiyorum arkadaşım bu işleri ben. Sonra girdim mutfağa, başladım yemek yapmaya. Akşama geldi dostlar, şenlendi sofralar.
Gece ise başa girdi ağrılar. Neyse yarım tabletle atlattık ağrıyı. Sabah Said amcamız bıraktı bizi kreşe sağolsun. Ama yine ufak bir tatsızlık yaşadık. Hayırdır inşallah.

Bir de şampiyon olduk bu haftasonu.

Bununla birlikte 1 Mayıs'tan itibaren Ece artık kendi odasında yatmaya başladı. Şimdilik yanımıza gelmiyor ama şayet uyandıysa gelip beni uyandırıyor, " benimle yatar mısın birazcık" diyor. Bir de ilk defa bisiklet sürüyoruz artık.

Bizim 1 Mayısımız da böyle geçsin kayıtlara.


Ne diyoruz cana geleceğine mala gelsin.
Kazadan beladan uzak, sevdiklerinizle güzel haftalar.