Uzun aradan sonra,

kızımla dün faaliyet yaptık.Kreş tatiline girdiğimizden beri Ece ile faaliyet yapmıyorduk. Akşam saatleri yetmiyordu bana. Dolayısıyla ben de bunu bahane edip sallıyordum , sallayabildiğim kadar. Zira kreşle birlikte belki faaliyet yapma isteği de tatile girer diye düşünmüştüm.

Yanılmışım. Ne yapsak diye araştırmaya başladım yine. Hatta bazen " haydi anne faaliyet yapalım" dediğinde , "kızım, işyerinden bilgisayara bakmam lazım" deyip yine erteliyordum. Öyle ki, artık nasihat bile aldım kızımdan işe gelirken: " anne bilgisayara bakmayı unutmaaa!" .

Bir kavanoz alınır. Evde olan artık yüne ihtiyaç vardır. Yapıştırıcı ve makas. Süslemek size kalmış. Bütün kavanoz tutkalla kaplanacaktır. Lakin tutkal akmamaktadır. Topluiğneyle deliğini kurcalamama rağmen akmıyor gıcık tutkal. Peki ne oldu dersiniz? Yer, gök tutkal. Öyle bir sıkmışım ki, kapak fırladı ve tutkalın ulaşmadığı yer kalmadı. Hay faaliyetinin de, yapanın da... (demedim.)

Neyse sakindim. Eşim sildi sağolsun. Ben tutkal donmadan yünle kavanozu kaplamaya çalışıyordum. Şu püskül yerlerini Ece yaptı. Evde kurdele, tül vardı onu da bağlayınca, buyrun size vazo mu dersiniz, kalemlik mi dersiniz, ne derseniz deyin.

İçine de birkaç hafta önce yumurta kolisinden yaptığımız çiçekleri koyduk.

Ve böylece bir faaliyetin daha sonuna gelmiş bulunmaktayız. Sevgiyle kalın.

 Bu bir kaç hafta önce ailece gittiğimiz Konacık / Işıklı mesire yeri. Su çok güzeldi ve serindi.Ece buna rağmen suda baya zaman geçirdi. Hava güzeldi, hiç terlemedik.  Yüzüne nur inen babam, ışık huzmeleri arasında Hayalet filmini bana anımsatan Said amcamız, kırmızılı eli belinde olan da Haco hala. Ece o gün çok eğlendi, her ne kadar benim başıma tatsız bir olay gelse de.